Wat is het consistoriegebed?

In de protestantse kerken is de kerkenraad verantwoordelijk voor de gang van zaken in de erediensten. Zij komen voorafgaand aan de dienst bij elkaar in de consistoriekamer. Daar kunnen zij zich gezamenlijk voorbereiden op de dienst.
Terwijl de gemeenteleden in de kerk gaan zitten en gaan luisteren naar het orgel, doet een van de ouderlingen het zogenaamde consistoriegebed. Daar merken de mensen in de kerk niets van want het gebeurt achter de gesloten deuren van de kerkenraadskamer.
Wat is de bedoeling van zo’n gebed?
Daarin vraagt de dienstdoende ouderling om Gods zegen over de dienst en in het bijzonder voor de voorganger, die het Woord aan de gemeente mag brengen.
Zodoende is de predikant gedragen door de kerkenraad.
De oorsprong van het consistoriegebed ligt in de tijd van de hagenpreken, de 16e eeuw. De overheid had protestanten verboden om kerkdiensten te houden en daarom kwamen ze in het geheim bij elkaar. Dat kon zijn in de open lucht of ergens in een schuur. In het gebed dat aan de dienst vooraf ging, baden ze om een ongestoorde samenkomst.
In onze kerk is het gebruikelijk om de dienst(en) ook weer af te sluiten met een gebed in de consistoriekamer. Dat gebeurt niet overal.
Sommigen ervaren de consistorie gebeden als dubbelop want ook in de kerk wordt er samen gebeden om Gods zegen en gedankt.  Maar het versterkt het besef, dat je als kerkenraad samen verantwoordelijk bent voor de erediensten. Een dominee staat er niet alleen voor.
Er zijn ook kerken waar alle mensen die in de dienst een taak hebben vooraf samen bidden. Dat is  mooi maar vraagt wel van alle betrokkenen dat ze ruimschoots voor aanvang van de dienst bij elkaar komen. Want je wilt toch klaar staan als de mensen binnenkomen en de dienst op tijd laten beginnen.