Dobro Zawsze Wraca

In de afgelopen 2 weken zijn we 2 x naar de Foundation in Krakau gereden om spullen te brengen en mee te helpen. In bet eerste weekend van maart is Marieke samen met 3 anderen uit ons team die kant op gegaan en hebben ze 2 bussen vol met ingezamelde hulpartikelen gebracht. Het werd weer heel hartelijk ontvangen want de voorraden met kleding, schoenen en ondergoed (dit kopen we altijd nieuw) was er weer zo goed als doorheen. De foundation zelf draait volledig op giften en transporten zoals die van ons en ze moeten dus maar weer afwachten wat er steeds gebracht wordt. Het volgende transport hebben we dan ook gelijk ingepland voor het weekend erna! Samen met Aalt van Bokhorst koerste ikzelf de vrijdag erop weer richting het oosten. Het werd een kort bezoek om voor ons de tijd dat we van huis waren zo veel mogelijk te beperken. Toch doet het iedere keer weer wat me je wanneer je daar bent. Zoals Aalt al in de app meldde, gingen een groep vrouwen ineens in het Oekraïens zingen, erg mooi om daar getuige van te mogen zijn. Het is voor hen ook een manier van samen verwerken van wat er allemaal gebeurt. In ons transport zaten nu ook een aantal EHBO kits van de EHBO vereniging Nijkerkerveen, door een gemeente lid bij ons gebracht. En ook ziet u weer een grote zak in de bus staan met haakwerk van het inloophuis, zo mooi wat Sandra iedere keer weer mee mag nemen! Dit wordt weer met het volgende transport naar Oekraïne gebracht.

Marieke had in het eerste transport een oud klapbed/stretcher mee. Het bleek dat ze hier al een hele tijd naar op zoek waren, een oma en kleinkind wisselden het slapen op een bed en plekje op de grond met elkaar af. Schrijnende verhalen die je maar weer doen beseffen hoe gewoon we zelf alles vinden. Aalt en ik hadden dan ook gelijk een paar van die bedden extra mee, gescoord op marktplaats. En zo heeft de bus er in 10 dagen zo’n 5000 kilometer opzitten, met de kerkdienst op de radio toen we op zondag weer naar huis gingen.
Gelukkig leeft u allemaal heel erg mee, en daar zijn we erg dankbaar voor. Maar we merken toch ook bij vele anderen (bijvoorbeeld in de media) dat mensen denken dat het allemaal inmiddels wel meevalt en dat de meesten zich na een jaar of twee wel zouden moeten kunnen redden. Wat men niet echt doorheeft is dat er nog steeds grote groepen vluchtelingen het land verlaten. Velen die in Oekraïne gebleven waren vluchten nu na twee jaar alsnog het land uit, omdat alles kapotgeschoten is of simpelweg omdat het geld op is en men geen toekomst meer ziet in Oekraïne zelf. Bij de foundation is het aantal mensen dat voor het eerst komt nog steeds heel groot. En daarom moeten we doorgaan met onze hulp! We hoorden dat er ook een groot gebrek is aan voedsel, en met name brood. Een grote sponsor heeft zich teruggetrokken welke wekelijks voor brood zorgde. En heel simpel, men heeft brood-nodig, het woord zegt het al! Daarom doen wij vanuit onze reserve nu wekelijks een donatie zodat er weer brood beschikbaar is, en proberen ze ook nog vers fruit te kopen. Het zijn basisbehoeften waar niemand zonder kan. We hopen op steun van onze achterban om dit waar te maken, daarom treft u ons rekeningnummer ook weer aan in dit verslag

Dat is NL 67 RABO 0331564637 t.n.v. JW v.d. Knijff en/of AMA de Stigter.

Nu is dit nog een persoonlijke rekening maar dit jaar willen we kijken of we een officiële stichting kunnen gaan worden.
In het transport van januari is een naaimachine meegegaan, waar speciaal om gevraagd was. Deze heb ik bij een gemeentelid mogen ophalen, vanaf de zolder waar hij al de nodige jaren stond. De mevrouw die de naaimachine heeft gekregen gebruikt deze om kleding mee te repareren en heeft voor ieder in ons team als dank ook iets moois gemaakt. Van stof van kleding wat niet meer uitgegeven kan worden zijn een soort van ‘beesten-pannenlappen’ gemaakt. Uiteraard heb ik er ook weer eentje gebracht bij de vorige eigenaar van de naaimachine, ze was er erg blij mee!
Dat zijn mooie dingen en geeft aan hoe dankbaar men is met alle hulp, we hebben elkaar en de zegen van God nodig dit te kunnen blijven doen.
Hartelijke groet namens het hele ‘dobro-team’,
Cor van Rees