‘Weet dat je altijd welkom bent. Armen open, afgesproken.’

(Uit het liedje ‘Armen open’ van Guus Meeuwis)

Waarom missionair?
Als Kruiskerk zijn wij zeker niet de enige gemeente die zoekt naar wegen om naar buiten te treden, te vernieuwen en ‘bij de tijd te blijven’. Zo heeft de evangelisatiecommissie bijvoorbeeld concerten georganiseerd, geholpen met de organisatie van de Alpha-cursus, het Passion-kruis naar Nijkerk gehaald en biddag en dankdag weer aantrekkelijk gemaakt voor kinderen. Ook zijn er veel enthousiaste gemeenteleden bezig met de voorbereiding van een (bijbelse) musical met eigentijdse muziek. Allemaal ontzettend leuk om te doen en dit soort initiatieven geven energie in de gemeente en daarbuiten.

Toch denk ik dat we bij al deze leuke initiatieven een belangrijke stap niet moeten vergeten. Namelijk de bezinning op het ‘waarom’ van missionair gemeente-zijn. Wat is onze drijfveer om naar buiten te treden? Waarom denken we dat het voor mensen binnen en buiten de kerk belangrijk kan zijn om zich te laten raken door het Evangelie? Als wij als leden van de gemeente dat niet onder woorden kunnen brengen, dan komt een ander dit ook nooit aan de weet.

Gouden cirkel
Behulpzaam bij het nadenken over het waarom van missionair kerk-zijn is de gouden cirkel van Simon Sinek. Het is een eenvoudig model met drie cirkels.

In zijn boek Begin met het waarom en in zijn boeiende TED-Talk legt Simon Sinek uit dat inspirerende organisaties en personen zicht hebben op hun ‘why’. “Iedereen weet WAT hij doet. Een deel daarvan weet HOE ze het doen. Maar heel weinig mensen weten WAAROM ze doen wat ze doen. Met waarom bedoel ik: Waar geloof je in? Wat is je overtuiging? En waarom is dat belangrijk voor anderen?
De meeste mensen denken, doen en communiceren van het meest concrete naar het meest abstracte; van buiten naar binnen (wat, hoe, waarom). Maar diegenen die weten te inspireren en anderen in beweging weten te krijgen, doen dit andersom. Van binnen naar buiten.”

Oefening baart kunst
De gouden cirkel wordt met name gepresenteerd als management-model, maar ook als kerkelijke gemeente kunnen we er veel van leren. In de kerk hebben we al snel de neiging om ons vooral bezig te houden met regelen. Wat kunnen we allemaal organiseren? En hoe richten we onze kerkdiensten in? Als we van binnen naar buiten werken, dan is het dus belangrijk om te beginnen met de eigen inspiratie en het onderlinge geloofsgesprek.
Het oefenen met de waarom-vraag zal ons helpen om onze missionaire verlegenheid te overwinnen. Het vraagt dan vooral nog moed of durf om ons geloof onder woorden te brengen en ons leven met anderen te delen.

Durfte
Hoe kunnen wij als gemeenteleden ook onze vrienden of buren enthousiast maken voor het geloof? Je kunt ze natuurlijk uitnodigen om eens mee te gaan naar een kerkdienst in onze Kruiskerk. Maar dat kan nog best een drempel zijn. Als vaste bezoekers voelen we ons goed thuis in de kerk en zijn we ingeburgerd en ingewijd. Maar het geheel van de liturgie van een kerkdienst kan voor gasten behoorlijk vervreemdend zijn.

Als we niet bij de kerkdienst beginnen, waar starten we dan? Wanneer je toetreders tot het geloof vraagt wat voor hen doorslaggevend was, is het altijd: relaties. Het gaat om ontmoetingen waarin mensen hun leven met elkaar delen en contact hebben over alles wat hen bezighoudt. Dat delen gaat het beste in huiselijke sfeer, in een kleine (gespreks)kring, of bij een maaltijd. Samen eten voelt misschien voor sommige gemeenteleden niet direct als je verdiepen in het geloof, maar ook de vroege kerk is op deze manier begonnen.

Weet dat je welkom bent
Voor nieuwkomers of herintreders is het allereerst belangrijk hoeveel ruimte er in een gemeente is en of ze zich welkom voelen. Mensen haken af als ze zich beoordeeld of zelfs veroordeeld voelen. En dat lijkt me geheel terecht!
Hoe ‘anders’ mag je zijn in onze gemeente, om er toch nog bij te kunnen horen? Nog voordat we nadenken over popmuziek in de kerk en nieuwe activiteiten moet er dus ruimte gemaakt worden. Ruimte voor ‘zoekers’, gasten en stamgasten.

Maar we moeten in al ons nadenken, praten en plannen ook vooral ruimte blijven houden voor God zelf. We kunnen alleen groei en bloei verwachten als we beginnen bij het begin: een hartstochtelijke liefde voor God, die zich heeft laten kennen in Jezus. Met de woorden van René van Loon: “Het is God zelf die zijn kerk bouwt, Hij is de bouwer, wij zijn de sjouwers. We kunnen alleen doen wat Hij zegt en ons inzetten op de plaats die Hij ons wijst.” De grootste kunst is om te proberen te onderscheiden waar Gods Geest aan het werk is en ons daarbij aan te sluiten.

Namens de evangelisatiecommissie,
Ds. Rianne van der Nagel-Meter