Sport en saamhorigheid

Polarisatie, dat woord bestond niet in de tijd van ons als ”babyboomers”. Ik denk dat sociale cohesie juist de woorden in onze tijd waren.

Op 26 mei werd ik op Hemelvaartsdag geboren en zeventien dagen later, op zondag 12 juni gedoopt in de Gereformeerde Kruiskerk aan de Venestraat, als oudste kleinkind in de familie. Op 13 juni 1951 werd het kerkgebouw aan de Vrouwenweg in gebruik genomen. Waar ik op 5 april 1970, samen met mijn zus en andere catechisanten belijdenis deed. Alles volgens protocol. Van 1969 tot 1974 was dominee Maarten Vreugdenhil hier predikant in tijdelijke dienst. Van hem kreeg ik de tekst mee uit Handelingen 20 : 24.
Hierin gaat het over je loopbaan en niet over je wedloop. Aan sport werd bij ons nauwelijks iets gedaan. Er was altijd wel werk te doen, in het gezin met opa in huis. Het enige wat mijn vader ons leerde was polsstok springen. Niet over de sloot. Hij maakte een kleine springschans van een paar blokken hout en een plank. Dan de aanloop en de sprong en werd een streep gezet in het zand hoever we kwamen. Natuurlijk won hij altijd, want hij had polsstok springen geoefend in de polder bij het schouwen van de sloten.

Wedloop
Haar voetstappen laten afdrukken achter in het zand. De zon schijnt op haar gezicht en het zweet druipt over haar voorhoofd. In de verte duikt de eindstreep op en haar hartslag verhoogt wanneer ze de laatste sprint inzet. Nog een paar honderd meter en ze heeft bereikt waar ze al zo lang voor getraind heeft. Nog een paar honderd meter en ze heeft de wedloop gelopen!

Sporten voor geld en de eer
Max Verstappen (autocoureur), Mathieu van der Poel (wielrenner en mountainbiker), Irene Schouten, Jutta van Leerdam en Patrick Roest (langebaanschaatsers), Femke Bol (atlete), om er maar een paar te noemen.
In de tijd, waarin de brief aan Timoteüs is geschreven (de eerste eeuw na Chr.), waren sporten zoals hardlopen, boksen en worstelen heel populair. Sommige steden in Griekenland organiseerden om de twee of vier jaar grote sportwedstrijden (zoals de Spelen in Korinthe of Olympia). De winnaars kregen behoorlijke beloningen en werden als helden vereerd. Daar trainden ze natuurlijk ook hard voor, sommigen ongetwijfeld meer dan goed voor hen was. En inderdaad, wat voor nut heeft dat dan?

Geen onderwijs zonder sport
De waarschuwing in 1 Timoteüs 4 : 8 is volgens de uitleg van vertaler dr. Jaap van Dorp (Bijbelwetenschapper Nederlands Bijbelgenootschap) bedoeld voor mensen, die hun leven wijden aan het behalen van grote sportieve prestaties. Maar dat betekent niet dat de zorg voor de fysieke conditie als nutteloos werd afgedaan. In de eerste eeuw na Chr. werd over algemeen juist veel aandacht gegeven aan de lichamelijke opvoeding van jongeren.
De opvoeding in Griekenland was erop gericht om jongeren op te leiden tot complete volwassenen. Om dat doel te bereiken kreeg niet alleen de intellectuele vorming (vooral lezen en schrijven) veel aandacht, maar ook kregen culturele vorming (muziek maken) en lichamelijke vorming (atletiek) aandacht.
Doordat de jonge Grieken al vroeg begeleid werden door trainers en sportwetenschappers, konden echte talenten al vanaf hun twaalfde deelnemen aan de Olympische Spelen. Trouwens, ook voor de ouderen moet het op peil houden van de conditie belangrijk zijn geweest. Voor het maken van reizen of het verrichten van arbeid was een goede conditie vroeger zeker zo belangrijk als tegenwoordig.
Lichamelijke oefening had dus zeker wel enig nut.

De wedloop van ons leven
Het lopen van een wedloop, van een marathon, is zwaar en heeft veel voorbereiding nodig. Zo moet er vaak getraind worden en moet er speciale kleding en schoenen worden aangeschaft. En zo is het ook met de wedloop van ons leven.

We zijn in opleiding
Iemand, die aan een marathon mee doet, loopt niet met tegenzin of gedwongen. Nee, hij of zij heeft er zin in.

Laat het zó ook met ons geloof mogen zijn!

Willy Klok